When one person suffers from a delusion it is called insanity. When many people suffer from a delusion it is called religion............... JUST BE GLAD TO FEEL
Σάββατο 4 Αυγούστου 2012
Πάλι μακριά. Πως γίνεται αυτο? Τέλοσπαντων, πιστεύω πάντως οτι από τη τελευταία φορά που εγραψα πάλι γιναν πολλά. Μην γίνομαι γραφικός. Όλη η κοινωνία, παγκοσμίως, αλλάζει. Αλλά κυρίως στην Ελλάδα. Μας έδιωξε για άλλη μια φορά...κρίμα, γιατί το μεταναστευτικό κύμα πάντα για το καλύτερο πραγματοποιείται, δε σημαίνει ομως ότι το απολαμβάνει αυτός που φεύγει. Ιδιαίτερα όταν είσαι απο την Ελλάδα...
Πως αλλάζουν τα πραγματα ρε φιλε... πόσο γρήγορα και υπό ποιες διεργασίες περνάμε. Θυμάμαι όταν είχαμε πάει στο live στο rodeo, είχαμε τελειώσει στρατό, εγώ ζούσα το όνειρο στην Αθήνα, με δουλειά, εξάρχια, μπάντα, βόλτες... και τώρα άλλο στάδιο, η νέα γενιά ψάχνεται να κινηθεί από την ακινησία της. Μέσα σ'αυτους και εγώ και εσύ. Απλά μου φαίνεται ότι έχω πιάσει ένα πολύ ισχυρό ρεύμα της ιστορίας του κόσμου όπου όλα αλλάζουν πολύ γρήγορα ή μάλλον τα πάντα αλλάζουν και το έβλεπα να έρχεται και έβλεπα που πήγαινε και από τότε που με παρέσυρε δεν ξέρω που πάει. Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι ήταν ότι ήθελα να με παρασύρει και η τελευταία συμβουλή που μου έδωσα ήταν μην ταυτιστείς με ότι πρόκειται να γίνει από εδώ και πέρα γιατί θα παιξεί πολύ νταρκίλα μέχρι να δούμε φως. Απλά στο σκοτάδι της ύφεσης θα δείς πολύ ενδιαφέροντα και αληθινά πράγματα. Και αυτό συμβαίνει... λες και βλέπω τον εαυτό μου σαν ταινία εποχής που παίζεται στο μέλλον. Γάμησε τα βραδυατικα. Τέλοσπάντων, η αναρχία έκανε την δουλειά της και την αφήνω ήσυχη. Μπορεί να μην έριξε τις τράπεζες αλλά έριξε τις μάσκες. Και μπορεί να μη το έχεις προσέξει αλλά όλο το κίνημα του ξεσπάσματος των λαών, σε Ευρώπη, Αφρική, Αμερική κτλ ξεκίνησε από εδώ το 2008 έστω και συμβολικά. Η εικόνα των κουκουλοφόρων νέων και μη κουκουλοφόρων να τα κάνουν γυαλιά, καρφιά είχε πολύ καιρό να εμφανιστεί. Αλλά πάντα ένας συμβολισμός κάνει την αρχή, όπως το κάψιμο του διαβατηρίου ή το low bap. Ένα είναι σίγουρο, ότι οι τράπεζες πρέπει να πέσουν και θα το κάνουν μόνες τους. Το να είσαι αναρχικός δεν είναι κάν πια ταμπέλα για μένα, είναι να είσαι άνθρωπος, δηλάδη ο εαυτός σου. Και ο μεγαλύτερος αναρχικός όλων ήταν ο Βούδας και ο Χριστός. Τώρα ήρθε η ώρα για το δύσκολο part, η ώρα να δημιουργήσουμε, αλλά και η ώρα να κάνουμε ένα ταξίδι της προκοπής.
Deep down in the underground, i met a 47 year old woman naked
I licked her tits and her neck
And all she wanted was a lover for the night
I am not a stray wonderer but when i become one
I get lost in the darkest paths and alleys
I talk with the beggars and madmen and drunk men who piss in the sewers
When i return to the light i prefer the long walk in the forest, discussing poetry with untouched fairies
Having a midnight summer dream, camping under olive trees, lying on searocks and staring at distant mountains
I am neither an angel though, nor a demon I am, because both light and shade share the same sun
One place is the one i can't stand on and that is the street with the shops and expensive plazzas, where women wear ridiculous outfits pretending spending dollars, where men look like pork sausages smoking pork cigars
It is the place where i go to work everyday and neither the sun nor the moon can hide the shame of that place.
Πολλά έγιναν από τότε που έγραψα τελευταία φορά. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, μέχρι και πρωθυπουργό άλλαξε η χώρα. Ένα πράγμα δεν άλλαξε... η μηδενιστική προσέγγιση και ο απόλυτος αφορισμός των καθημερινών πραγμάτων που συμβαίνουν γύρω μας.
Αυτό που λένε ισχύει: ο ξενιτεμένος Έλληνας νιώθει πιο πολύ Έλληνας... Έτσι τα βλέπει πιο ψύχραιμα και με μια νότα αισιοδοξίας παραπάνω. Συμβαίνει παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο - η κατάρρευση.
Τα μαλλιά ενός ανθρώπου σηκώνουν βάρος έως 3 Kg.
Το μήκος ενός πέους είναι 3 φορές μεγαλύτερο από τον αντίχειρα.
Ο μηριαίος είναι σκληρός σαν τσιμέντο.
Η καρδιά της γυναίκας χτυπάει γρηγορότερα από του άνδρα.
Η γυναίκα ανοιγοκλείνει τα μάτια διπλές φορές από τον άνδρα.
...Χρησιμοποιούμε 300 μυς για να κρατάμε σε ισορροπία το σώμα μας.
Η γυναίκα έχει διαβάσει όλο αυτό το κείμενο.
Ο άνδρας μετράει ακόμα τον αντίχειρά του..
Έφυγα από τη δουλειά κατά τις 4. Με το που βγήκα στην Λυκαβηττού η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Με δάκρυα και κάψιμο στη μύτη περπάτησα τη Σόλωνος γιατί φαινόταν ότι γινόντουσαν φασαρίες στην Ακαδημίας. Κατεβαίνω την Ασκληπιού. Μια κοπέλα δίνει νερό σε ένα περιστέρι το οποίο είναι ετοιμοθάνατο από τα χημικά. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων κλαίει από τα χημικά. Η γριά βήχει άσχημα. Κατευθύνομαι από τα στενά προς την Αθηνάς και φτάνω Μοναστηράκι. Φτάνω στο στούντιο. Βγάζω τα ρούχα της δουλειά, ντύνομαι και βρίσκω μια μάσκα. Κατευθύνομαι πάλι από τα στενά προς Σταδίου. ¨Εχει στηθεί οδόφραγμα στο ύψος του σταθμού Πανεπιστήμιο. Οι κάδοι παντού γύρω είναι καμένοι. Το οδόφραγμα έχει κολώνες φωτισμού, κάδους πλαστικά και καμένα σκουπίδια. Κάποιοι έχουν πάρει καρέκλες και έχουν κάτσει πίσω από το οδόφραγμα. Υπάρχει κόσμος διάσπαρτος μέχρι την ΚoΚολοκοτρώνη. Ένας κείτεται στο έδαφος και κόσμος κάθεται από πάνω του. Λίγο πιο κάτω υπάρχει μια ομάδα συγκεντρωμένη που κοιτάει προς την πλατεία και μπροστά τους σε μικρή απόσταση υπάρχει διμοιρία ΜΑΤ. Περνάω από την Κολοκοτρώνη στην Καραγιώργη Σερβίας. Λιγότερο κόσμο και μια διμοιρία να εμποδίζει τη πρόσβαση στην πλατεία. Πέφτουν βρισίδια για μάνες. Μια γυναίκα πετάγεται και λέει «τι σας φταίνε οι μάνες αν αυτά είναι βλαμμένα;» . Πάω στην Ερμού. Εδώ έχει περισσότερο κόσμο που δείχνει να απομακρύνεται. Ανάμεικτος. Παιδιά, έφηβοι, μεγάλοι. Ανεβαίνω στο σιντριβάνι να δω τι γίνεται. Πολύς κόσμος κατευθύνεται προς Μοναστηράκι. Το κάτω μέρος της πλατείας έχει εκκενωθεί και έχουν στριμώξει όσους έμειναν στην πλατεία. Κάποιοι μάλιστα με κρέμες στα μάτια ξεκουράζονται στις καφετέριες και πίνουν κάτι. Πάω μπροστά. Υπάρχουν αντιεξουσιαστές. Οι ματατζήδες διώχνουν το πλήθος από την πλατεία. Καταλαβαίνω τι γίνετε. Οι μπάτσοι σπάσανε τη συγκέντρωση με χημικά και οι διαδηλωτές διασκορπίστηκανπεριμετρικά της πλατείας. Κάποιοι μείνανε στην πλατεία και φάγανε μεγάλο πακέτο. Στην πλατεία γινόταν μεγάλη μάχη και κάθε πέντε λεπτά πέφτανε χημικά. Κάθομαι για κανένα μισάωρο εκεί. Οι αντιεξουσιαστές ρίχνανε πέτρες, οι μπάτσοι απαντούσαν με δακρυγόνα. Πηγαίναμε μια πίσω μια μπροστά προσπαθώντας να κρατήσουμε τη γραμμή. Κάποια στιγμή κάνανε ένα μεγάλο ντου και ο κόσμος άρχισε να τρέχει προς τα πίσω και μέσα στα στενά της Ερμού. Πάω πάλι προς Καραγιώργη βρίσκω ένα φίλο και μου δίνει βαζελίνη για να βάλω στο πρόσωπο. Μια γυναίκα με δείχνει και λέει «Αυτός ο νεαρός φοράει μπλούζα του BobDylan”. Μητροπόλεως είχε λιγότερο κόσμο που απλώς παρακολουθούσε. Συνεχίζω περιμετρικά. Σε κάθε στενό μπάτσοι και κόσμος να τους φωνάζει. Σε ένα από τα στενά, έξω από το κέντρο εκπαιδευτικών, φτάνουν ΕΚΑΜιτες με τα χέρια ψηλά, φοβούμενοι μήπως τους περάσουν για μπάτσους. Κάποιος είχε προβλήματα μέσα στο κτίριο. Λίγο μετά ήρθε κάποιος και άρχισε να σπάει μάρμαρα τα οποία ήταν ήδη σπασμένα για να τα πετάξει στους μπάτσους. Κάποιοι μαγαζάτορες τους την πέσανε, άρχισαν να τους σπρώχνουν και να τους φωνάζουν. «Γιατί σπάτε τα μαγαζιά ρε και δε πάτε να σπάσετε τη Βουλή;”. Ενας κοντός χοντρός μάλιστα ήθελε να πλακωθεί αλλά δε το είχε. Μπήκα στη μέση. «Είστε τρελοί ρε, σε λάθος κόσμο βγάζετε τα νεύρα σας.» Τελικά χωρίστηκαν. Πάω προς Αμαλίας. Εδώ έχει πολύ κόσμο. Φαίνεται ότι διώχθηκαν και αποκόπηκαν από την πλατεία. Είναι κάποιος πιο οργανωμένα τα πράγματα. Παίρνω μια μπύρα. Κάποιος πετάει μια πέτρα στη βιτρίνα του ξενοδοχείου αλλά του φωνάζουν και σταματάει. Οι τουρίστες κοιτάζουν από τα παράθυρα. Υπάρχει κόσμος με μπουκάλια ψεκάσματος με αντισηπτικό. Σηκώνουν τα μπουκάλια ψηλά για να παράσχουν βοήθεια. Υπάρχει πολύς κόσμος που κοιτάει προς την πλατεία και ματατζίδες ακριβώς μπροστά τους για να μη τους επιτραπεί υποστήριξη στους εναπομείναντες στην πλατεία. Στην πλατεία η μάχη συνεχίζεται. Πετροπόλεμος, χημικά κάθε 5 λεπτά, μετακινήσεις των διμοιριών και κάποιοι απλοί διαδηλωτές να περιφέρονται βασανιστικά εδώ και εκεί χωρίς έξοδο διαφυγής. Ένας τύπος με τη σημαία περιφέρεται μόνος του μπροστά από τη Βουλή αλλοπαρμένος. Μπροστά από τη Βουλή μια σειρά ματατζίδων. Κάποιοι μιλάνε στους ματατζίδες που μπλοκάρουν την Αμαλίας νομίζοντας ότι θα μιλήσουν στο φιλότιμό τους. Αυτοί προσποιούνται ότι ακούνε, από την μεριά του μπλόκου τους βρίζουν, αυτοί τους αγνοούν. Γενικότερα όλη αυτή τη διάρκεια του κινήματος των αγανακτισμένων λόγω της ειρηνικής συνύπαρξης με τα ματ πολύ πίστευαν ότι θα εκλογικεύσουν τα ματ. Δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ καμία επικοινωνία. Κάθομαι σε ένα πεζούλι να πιώ τη μπύρα. Σκάνε πέντε τύποι , χωρίς μπλούζες καλογυμνασμένοι, με καλυμμένα πρόσωπα. Φαίνονται 25αρηδες. Ο κόσμος τους περικυκλώνει και τους αναγκάζει να βγάλουνε την κάλυψη. «Γιατί πετάτε πέτρες ρε;» «Γιατί δε γουστάρω τους μπάτσους». Τα ελληνικά του ήταν σπαστά. Και των άλλων. Ο ένας δεν έβγαλε καθόλου την κάλυψη. Κάποιος τον άρπαξε και του έλεγε ότι γαμάνε όλη τη συγκέντρωση εκατό χιλιάδων και ότι όλοι εδώ έχουν ακάλυπτα πρόσωπα και ότι θέλει να δεί το πρόσωπό του. Ο φίλος του πήγε να τον υπερασπιστεί. «Ποιος είσαι εσύ που θα του βγάλεις τη μπλούζα από το πρόσωπο; Όλοι μαζί είμαστε εδώ δε θα μας πείς εσύ τι θα κάνει και τι δε θα κάνει ο καθένας». Τελικά φύγανε γιατί είχε συγκεντρωθεί πολύ κόσμος γύρω τους. Φύγανε αυτοί και ήρθανε άλλοι πιτσιρικάδες. Κατευθύνθηκαν προς τους ματατζίδες του κάτω δρόμου και πετάξανε ένα κάδο και μετά πέτρες. Κάποιος λέει πως τελικά μόνο οι αναρχικοί το έχουν. Ηπιαμε 4 δακρυγόνα στη σειρά. Ευτυχώς είχαμε βγάλει το λάστιχο ποτισμού δίπλα από το τράμ και ρίξαμε πολύ νερό. Επιστρέψαμε πίσω τα δωράκια τους και γρήγορα ηρεμήσαμε πάλι. Πήγα να βοηθήσω κάποιον που είχε ανοίξει το κεφάλι του. Μόλις είχε έρθει από την πλατεία. Βάλαμε νικοτίνη στις πληγές και πήγε να βρεί εκαμίτη. Φεύγω και πάλι κατευθυνόμενος περιμετρικά βγαίνω Ακαδημίας. Περνάω από τη στάση του πανεπιστημίου. Εδώ περισσότεροι αντιεξουσιαστές σπάνε τζαμαρίες τραπεζών και κάμερες. Πάω προς νομική για να δω μήπως γίνεται κάποια συνέλευση. Τίποτα. Πάω προς Εξάρχεια. Είναι άδεια. Κάποια μαγαζιά ανοικτά με πιτσιρίκια. Κάποιοι διαδηλωτές με κρέμες και μάσκες που ησυχάζουν. Πάω στην αρχιτεκτονική. Κλειστή και τρεις ασφαλίτες απ’ έξω. Παίρνω μια μπύρα και πάω προς πλατεία Κάνιγκος. Νέκρα, μόνο μετανάστες, άστεγοι και πρεζάκια περιφέρονται σα ζόμπι. Καμιά 30αριά παπάκια με ματατζίδες περνάνε και κατευθύνονται προς Ακαδημίας. Διασχίζω την Ακαδημίας και με κοιτάνε. Περνάω από τη Στοά του βιβλίου και βγαίνω Σταδίου. Έχει λιγότερο κόσμο αλλά αρκετό και αρκετούς αντιεξουσιαστές. ¨Εχουν βάλει μεγάλη φωτιά στη μέση του δρόμου. Κάθομαι λίγο. Ξεσπάνε συγκρούσεις και πέφτουν δακρυγόνα. Φεύγω προς Ευρυπίδου και βλέπω έναν άστεγο με πρησμένο πόδι. Αφήνω 10 Ευρώ στο ποτήρι του. Παω Μοναστηράκι προς στούντιο.Φτάνω στην εκκλησία Αγίων Αναργύρων. Στην ταράτσα της γωνιακής πολυκατοικίας παίζουν δυνατά Πανούση κάτι καυλάντιδες. Τους χαιρετάω. Μπαίνω στούντιο, κάθομαι στο μπαλκόνι να τελειώσω τη μπύρα.
Είναι 29.06.2011, από τις πιο σημαντικές ημέρες της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε και μια ευκαιρίας χάθηκε να χτυπηθεί η παγκόσμια οικονομία. Το κίνημα παρ΄όλο που ήταν μαζικό, δε φάνηκε να έχει τη δυναμική και την οργή που προέβαλε παρόλο που εντυπωσιάστηκα από την επιμονή και το πείσμα του κόσμου να παραμένει γύρω από το Σύνταγμα παρόλο που βομβαρδιζόταν με χημικά. Σχετικά με τους κουκουλοφόρους, κάποιοι μάλλον ήταν προβοκάτορες, όπως οι μετανάστες ή απλώς ήταν μετανάστες που ξεσπάγανε. Κάποιοι αντιεξουσιαστές και κάποιοι αναρχικοί χωρίς κάλυψη. Το συγκεκριμένο θέμα είναι μπερδεμένο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι σπάσανε τη διαδήλωση δίνοντας αφορμή για ρίψη χημικών. Άλλοι καταλαβαίνουν ότι χωρίς βία δε γίνεται να μπεις στη Βουλή ούτε να αντισταθείς. Αλλά αυτοί που είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν βια είναι λίγοι. Από την άλλη η σημερινή συγκέντρωση δεν αποσκοπούσε σε ειρηνική έκβαση της, δεδομένου ότι ο στόχος ήταν η αποτροπή των βουλευτών να εισέλθουν στη Βουλή για να ψηφίσουν. Είτε ειρηνική, είτε μη ειρηνική, χημικά και ξύλο θα πέφτανε στο τέλος.
Πρέπει να καταλάβουνε κάποιοι ότι όταν βγαίνεις στους δρόμους να εναντιωθείς σε ένα σάπιο κατεστημένο, δεν το κάνεις από χόμπυ. Βγαίνεις γιατί πραγματικά δεν αντέχεις την λεηλασία των δικαιωμάτων σου.
Ε λοιπόν, ναι υπάρχουν οικογένειες που πραγματικά δεν βγαίνουν, ούτε να πληρώσουν ρεύμα, σουπερμάρκετ. Το κίνημα ΔΕ ΠΛΗΡΩΝΩ δεν έχει να κάνει με το νταβατζιλίκι των διοδίων ή των πλάζ (τώρα το καλοκαίρι) αλλά με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές εκατοντάδων οικογενειών απλά δεν μπορούν να πληρώσουν.
Προσπαθώ να καταλάβω, εδώ και περίπου ένα μήνα (ενώ συμβαίνουν όλα αυτά) τι στο διάολο φταίει. Δεν καταφέρνω να κατατάξω τις σκέψεις μου (ποτέ δε μπορούσα-πόσο μάλλον τώρα).
Επεισόδια, σπασίματα, συνδικαλιστές, πολιτικοί κλπ. είναι οι λέξεις που γυροφέρνουν στο κεφάλι μου. Αυτό που μου τη δίνει είναι ότι μόνοι μας ήρθαμε εδώ. Οι ίδιοι που φωνάζανε ''ψωμί παιδεία ελευθερία'' είναι οι ένοχοι για την κατάσταση σήμερα...
Τα βλέπεις πιο ρομαντικά και στενοχωριέσαι για όλα αυτά που συμβαίνουν όταν είσαι μακριά. Άλλο μάτι έχει ο ξενιτεμένος....
Δε μπορώ να καταλάβω από που πηγάζει τόση μαλακία. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Τα πανεπιστήμια για τα σκουπίδια. Η εξωτερική πολιτική για τα μπάζα. Το οικονομικό....άσε καλύτερα. Οι αντιπρόσωποι που έχουμε και μοστράρουμε προς τα έξω σκατά. Αλλά όπως λέγεται τώρα τελευταία: '' Τον κώλο σου βάζεις μάγειρα? Σκατά θα μαγειρέψει.''......
Πρώτα απ' όλα βάζω τη παιδεία. Τα πανεπιστήμια στα οποία οι πολιτικά εμπλεκόμενοι νομίζουν ότι θα βγάλουν πρωθυπουργούς (οι οποίοι πλακώνονται στα μπουνίδια με άλλες κωλοπαρατάξεις για το που θα μπεί η γαμημένη κωλο-αφίσα τους). Θα είναι υποκινούμενοι. Ζήτω η ολιγαρχία. Γαμώ τη παναγία τους. Αυτοί είναι που βρίσκονται στη βουλή....
Οικονομία. Δε μιλάω. ΦΠΑ κάθε 3μηνο. Γιατί? Γιατί έτσι. CNN, NBC Al Jazeera INTL live from Athens Parliament. Από Τουρκία. Μας έχουν πάρει στη πλάκα χοντρά (και καλά κάνουν).
Έτσι είμαστε οι Έλληνες, όλα δικά μας και στον άλλο τίποτα. Γκρέμι σπίτι αλλά η μερσέντα μερσέντα (βλ. photo). Η γενιά του πολυτεχνείου με την ελευθερία της (πούτσες) μας έφερε εδώ. Θυμήσου τους πρωταγωνιστές και δες πόσο δίκιο έχω.
Δεν έχω λόγια να πώ. Πήγαμε στο διάολο....(δεν έχω σύνταξη στον γραπτό λόγο αλλά νομίζω ότι κατάλαβες για τι πράγμα μιλάω).
Τελικά πόσοι είναι αυτοι που έιναι κάμμενοι? Πρέπει να αναλογιστεί κανείς οτι είναι αρκετοί, αφού ανακαλύπτουμε κάθε μέρα καινούρια αποκαίδια...δεν υπάρχουν τα τυπάκια...
I don’t expect virginity but I simply prefer women who haven’t been rubbed raw by experience.
there is a quality about women who choose men sparingly; it appears in their walk in their eyes in their laughter and in their gentle hearts.
women who have had too many men seem to choose the next one out of revenge rather than with feeling.
when you play the field selfishly everything works against you: one can’t insist on love or demand affection. you’re finally left with whatever you have been willing to give which often is: nothing.
some women are delicate things some women are delicious and wondrous.
if you want to piss on the sun go ahead but please leave them alone
Πας σε έναν φούρνο, πας 3μιση χρόνια κάθε μέρα. Ψωνίζεις τυρόπιτα, και ένα τύπου μπριοσάκι με σάπια πιπεριά και στα βάζει σε χάρτινο πακετάκι. Κάθε μέρα στα βάζει μια κυρία, που είναι στον πάγκο, σε πακέτο, χάρτινο (γαμώ τη πουτάνα μου). Κάθε μέρα. Κάθε μέρα όμως. Και πάς μια Τρίτη, ξέρει το όνομά σουκαιρό τώρα, και σου λέει καλημέρα σας (στο πληθυντικό). Αλλά το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι οτι παίρνει πρωτοβουλία, μετά από τρία γαμημένα πουτανιασμένα χρόνια, και σου κόβει την τυρόπιτα σε κομμάτια και στα πετάει μέσα στο πακετάκι σαν σούπα. Γαμώ τη τρέλα μου... τι να πώ?
Τελικά ήταν το ίδιο νόστιμη. Αλλά γιατί? Γιατί για κανέναν λόγο?
Τελικά πόσο κοστίζει ένας πόλεμος? Σκεφτείτε το μακροχρόνιο κέρδος των εμπλεκομένων....
«Σύμφωνα με πλήρως ελεγμένους υπολογισμούς (...),η συμμετοχή των ΗΠΑ στις επιχειρήσεις του συνασπισμού του ΟΗΕ για τη Λιβύη μπορεί να κοστίσει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια.Και αν θα πρέπει να εμπλακούμε σε κάποιας μορφής χερσαίες επιχειρήσεις, το κόστος θα εκτοξευθεί σε τρομακτικά ύψη». Η προειδοποίηση για το «κόστος του πολέμου στη Λιβύη» υπογράφεται από 13 επώνυμους Αμερικανούς και έφθασε στο Κογκρέσο την περασμένη Δευτέρα με αποδέκτη και τον Λευκό Οίκο.Πανεπιστημιακοί,τραπεζίτες καιπολιτικοί και από τα δύο κόμματα «εκφράζουν ζωηρή ανησυχία», όπως σημειώνουν,για την εμπλοκή της Αμερικής σε «μια νέα πολεμική σύγκρουση,το τέρμα της οποίας είναι άγνωστο».
Την περασμένη Κυριακή ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστήςΡίτσαρντΛούγκαρμιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή πρόβαλε το ζήτημα του κόστους της«λιβυκής εκστρατείας (...) σε μιαεποχή που κάνουμε δύσκολες περικοπέςστον προϋπολογισμό»και εξέφρασε την«αγωνίαόλων όσοι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα»για το γεγονός ότι η Αμερική«βρίσκεταισε μια εξαιρετικά πολυέξοδη επιχείρηση,έστωκαι αν παίρνει μέρος σχεδόν συμβολικά».
Το Αμερικανικό Κέντρο Στρατηγικών Εκτιμήσεων (CSΒΑ) υπολόγισε ότι αυτή η «συμβολική» συμμετοχή θα κοστίσει στις ΗΠΑ«τουλάχιστον1 δισ.δολάρια», δεδομένου ότι η διατήρηση των «κλειστών ουρανών» κοστίζει 30-100 εκατ. δολάρια την εβδομάδα, ανάλογα με τις ώρες εναέριας περιπολίας. Αν αυτές συνεχιστούν ως τον Δεκέμβριο, το συνολικό κόστος θα φθάσει τα 23 δισ. δολάρια, τα οποία θα πρέπει να αφαιρεθούν από το ψαλιδισμένο ήδη κονδύλι των 708 δισ. δολαρίων του Πενταγώνου, πράγμα που δικαιολογημένα ανησυχεί τους αρμοδίους.
Μία εβδομάδα νωρίτερα βρετανοί και γάλλοι σχολιαστές έφεραν στη δημοσιότητα το ζήτημα του κόστους της«νέας πολεμικής περιπέτειας»(«Daily Τelegraph») με μουσουλμανικό κράτος. Με αφορμή την απόφαση του Πενταγώνου να αντικαταστήσει το αμερικανικό μαχητικό F-15, κόστους 65 εκατ. δολαρίων, που έπεσε στη λιβυκή έρημο με το νεότερης τεχνολογίας F-35, που κοστίζει δυόμισι φορές περισσότερο, ο «Μonde» συμπεραίνει ότι το κόστος της γαλλικής συμμετοχής στις επιχειρήσεις της Λιβύης θα είναι πολλές φορές μεγαλύτερο από εκείνο που αρχικά προβλέφθηκε (1,8 δισ. ευρώ). Ο γάλλος ειδικός και γνωστός φιλοσαρκοζικόςΖαν-Ντομινίκ Μερσέδεν ανησυχεί για το κόστος της γαλλικής συμμετοχής, παραδέχεται όμως ότι η ώρα πτήσης των μαχητικών Rafaele φθάνει τις 33.000 ευρώ.
Την πρώτη εβδομάδα της επιχείρησης τα γαλλικά αεροσκάφη συμπλήρωσαν 186 ώρες πτήσεων- δηλαδή, σε κόστος, σχεδόν 6 εκατ. ευρώ. Είναι ενδιαφέρον ότι στη Γαλλία άρχισαν να δυσανασχετούν ακόμη και εκείνοι που αρχικά χειροκρότησαν την«αλτρουιστική χειρονομία»(!) τουΝικολά Σαρκοζί.Μεταξύ αυτών και ο γνωστόςΝτομινίκ Μουασί,σύμβουλος στο Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων του Παρισιού και καθηγητής στο Χάρβαρντ. Την επομένη της «πρωτοβουλίας Σαρκοζί» χειροκρότησε, αλλά την περασμένη Κυριακή σε ραδιοφωνική συνέντευξη αναγνώρισε ότι«οιθετικές προοπτικές και διαθέσεις μπορεί ναανατραπούν»αν το κόστος της επιχείρησης του ΝΑΤΟ αποδειχθεί«πολύ μεγαλύτερο από ό,τιπροϋπολογίστηκε».Και προσέθεσε ότι«τα πάντα»- και το κόστος, φυσικά- εξαρτώνται από τη διάρκεια της επιχείρησης.«Αν πάρει μάκρος,θα είναι επώδυνη για τα οικονομικά»παραδέχθηκε.
Στην Αγγλία, όπου η επιχείρηση στη Λιβύη φαίνεται ότι θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην κυβέρνησηΝτέιβιντ Κάμερον,ο αναλυτής του ΒΒCΦράνσις Τιούζααποκάλυψε ότι τα δέκα βρετανικά μαχητικά Τyphoon που περιπολούν στους ουρανούς της Λιβύης κοστίζουν 2,3 εκατ. στερλίνες (2,8 εκατ. ευρώ) την ημέρα. Και ο καθηγητήςΜάλκολμ Τσάμερςτου Ινστιτούτου Βασιλικών Υπηρεσιών υπολόγισε προχθές ότι, «αν οι επιχειρήσεις κρατήσουν λίγες μόνο εβδομάδες (...), το κόστος του πολέμου δεν θα είναι μεγάλο σε σχέση με το κόστος του Αφγανιστάν, θα είναι περίπου 4 δισ. στερλίνες» (4,6 δισ. ευρώ).
Οι «Τimes» του Λονδίνου (2/4) εντυπωσίασαν κάνοντας τον λογαριασμό για«το κόστος μιας ημέρας επιχειρήσεων»στη Λιβύη: 20 εκατ. στερλίνες (21,5 εκατ. ευρώ περίπου). Αυτά τα στοιχεία επιτρέπουν στην «Daily Μirror» (30/3) να διαμαρτυρηθεί επειδή«ένα κράτος που δεν έχειχρήματα για την αστυνομία του ώστε να κρατάασφαλείς τους δρόμους θέλει να αστυνομεύσειτον κόσμο»,σε μια επιχείρηση που«καταβροχθίζει εκατομμύρια(στερλίνες)καθημερινά». Αρνητική η κοινή γνώμη
Το γερμανικό «Spiegel», με έκδηλη ικανοποίηση επειδή η Γερμανία δεν μετέχει στις επιχειρήσεις, δίνει μερικά στοιχεία για το πώς διαμορφώνεται το κόστος των«επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στη Λιβύη».Οι μεσαίου βεληνεκούς πύραυλοι Tomahawk που εκτοξεύει το αμερικανικό ναυτικό κοστίζουν 1,5 εκατ. δολάρια έκαστος.Την πρώτη εβδομάδα των επιχειρήσεων εκτόξευσε 188. Η ώρα πτήσης των βομβαρδιστικών Β-2 και των μαχητικών F-15 και F-16 κοστίζει 10.000 δολάρια, αλλά αν προσθέσουμε το κόστος συντήρησης και το λεγόμενο «ποσοστό ρίσκου» το κόστος εκτοξεύεται στις 33.000 δολάρια.
Είναι όμως απλώς ζήτημα κόστους η «επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη»; Αν κρίνουμε από δημοσκοπήσεις σε ευρωπαϊκές χώρες και στην Αμερική, η κοινή γνώμη είναι μάλλον αρνητική και φαίνεται ότι θα υπάρξουν πολιτικές συνέπειες για εκείνους που την προώθησαν. Μόνο στη Δανία και στη Σουηδία δίνεται θετική ψήφος αλλά με προϋποθέσεις.
Αν η κατάσταση εξελιχθεί σε πόλεμο με εμπλοκή του ΝΑΤΟ, η υποστήριξη περιορίζεται στο 55% και, αν αυτή εξελιχθεί σε πολύμηνη εκστρατεία, τότε σχεδόν εκμηδενίζεται- στο 15% στη Δανία και στο 21% στη Σουηδία, όση υποστήριξη δίνουν στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Στη Βρετανία, στη Γαλλία και στην Ισπανία οι διαθέσεις της κοινής γνώμης είναι σαφείς: ένα ποσοστό κυμαινόμενο από 55% ως 62% δηλώνει«μεγάλη ανησυχία»για το ενδεχόμενο παράτασης της εμπλοκής του ΝΑΤΟ επειδή«πέραν των άλλων συνεπειών αυτή θα κοστίσει πολύ», δικαιολογεί τη στάση του το 71% των Βρετανών, το 55% των Γάλλων και το 52% των Ισπανών. Στις ΗΠΑ μια σχετική δημοσκόπηση του Ιntercorp έδειξε ότι το 67% των Αμερικανών φοβάται πως«η Λιβύη αργά ή γρήγορα θα εξελιχθεί σε Αφγανιστάν»και γι΄ αυτό το 61% ανησυχεί για τις οικονομικές συνέπειες.
- Με τις ρόδες είχατε μεγάλη πορεία, όπως και με τα προηγούμενα μουσικά σου side projects (πάντα θεωρώ τις μπάντες κάποιου καλλιτέχνη ως side projects). Το μέλλον που σε βρίσκει τώρα; Υπάρχει κάτι καινούριο;
- Morginal.
Με τις ρόδες συνεχίζουμε κι ας το λες side project. Kι ας συνωμοτούν όλοι στο να μην υπάρχουμε.
Οι ροδες δε διαλύθηκαν, συνεχίζουν...να κυλάνε....
You can either remain silent and ignore anything that bothers, oppresses you and does not feel right and fair for your 80 years of life given to you by some stroke of luck or you can change everything in 18 days and make a fresh beginning by creating new regimes and new hopes for you and your children.
Are there people out there that still believe that Mubarak was a good leader, that Berluskoni, Sarkozy or Bush are good leaders? Are there still people out there who still believe that there is a good thing such as a good leader? Sure they are and as in the little time of existence of human kind only a few realized that everyone is equal, that leaders are unnecessary once the resources are enough, once human intelligence has gone beyond that point of ignorance and deep inside everyone’s conscience is already imprinted that we are one, we are equal, we can live in peace and what we call impossible is just our personal refusal to reach and focus towards what we consider fair, right, a sense of goodness for everyone. Nevertheless, we still remain ignorant voluntarily, repeating mistakes we already committed in the past and we leave the hope of creating an evolved specie to luck. Some Gaudi, Jesus, Buddha, guru, Einstein, Newton, social scientist, Marks, artist will bare the burden to remind us that we are going the wrong way, wasting time in pursuing what? A shadow of what is already there. Pursuing happiness by building a second house when there is already one house for you to live in. Pursuing well being by doing a job you don’t like by creating excuses. Signing contracts to secure deals when there is no security whatsoever. Creating justice when you know that courts, politicians and the market is what creates inequality. Becoming a lawyer to defend the innocent and in the long run turn into a defendant of the guilty party, the one that can pay you. Become a Christian to seek religious truth and ultimately defeating your purpose by cutting yourself out from the non-Christians, just because you labeled yourself. It seems that any of the above actions are sometimes generated by good intentions but turn out to be the giving of birth to bad consequences. These actions which seem innocent in the beginning result to all misfortune and torture of human kind. Unless you think and practice on the principle that any of my action, ANY, has an effect right now to everybody and really believe it without fooling yourself, without letting this thought being dealt with at a later time there can be no permanent happiness for you, no permanent happiness for anybody. This is a message to those people who are introduced into this culture that you can dream to become something (a banker, a businessman, a politician, a man of power, a man of prestige) without having guilt or remorse and worries about the fact that it is a life of exaggeration and lust, that its true essence is to promote a life of oppression towards others, a life that will diminish the participation of others in the society and withdraw any hope for the other to dream, live and remain sane. This is addressed to those people.
Then there is the other people who already got to that stage. Men of power, lust, will to control, they wish they could hold the world in their hand and squeeze it. Then everybody would respect them, fear them, listen to what they are saying. They want to be heard, its only THEM that they know. Men like Mubarak. They don’t care about what others think, they don’t care about this article, it seems like an utopia to them, it seems like a fairytale, that the world is not like that. It is full of hardships. You know these people, you have met them somewhere, you have feared them sometime, you have hated them at some point and you know that most of the time pose like raw models to the generations to come. It is their power moving the strings, creating the jobs, making the rules, some of you wish you become like them and fear you never will, because these people are not you. The truth is that these people willingly, without encountering any bigger hardship than you did became what they are. Since little children they were self infected with the wish to control, oppress, bully others, make them feel smaller, insignificant, powerless. You let them. No excuse, you let them. I let them when I use the bank, I let them when I vote another to represent my opinion, I let them when I refused to stand up when they told me to shut up. There is no such thing as rights, no such thing as job, no such thing as politics. Everything you do is your life and your job, your vote, your illusion of someone giving you rights is what your life is.
Therefore, to return to the significance of now and here. There is no such thing as the future or the past. There is only now and what I do now and what I act now is what is happening. The thought that I will vote in four years, I will become a world leader to save the world, I will make money to become happy is an illusion and if this is what you are doing right now, it is kidding yourself. The right now is the only thing you have, your only happiness and there will never be nothing more than this. The author is not suggesting that by living in now is to act childish or expose any crazy fantasy that you have in one night. To act now is to focus on the real attributes of you and practice them now. Be your own judge, be you own scientist, be your own guru, you own social and political leader. How can you do this? Can you do it alone? Is the human existence operating in loneliness? That would require a very self disciplined and persistent mind. I myself cannot do it but you can join with the people around you to all these debates, it can be through reading, through joining an anonymous spiritual society, through participating to the commons of your neighborhood. Why don’t you attempt to change. Change requires nothing from you. Actually, change is what you are. To give and take is all there is to be in paradise. To feel part of a grater family. That for the human existence is what there is, like it is for the sun to burn itself, like there is for the bird to fly. Try something different, have your own center of gravity but do not exclude others, be part of something and see… do you feel connected?
Do not fall into the trap of comparing situations and eras. This generation is your generation and this generation was destined by nature to change everything and everything is changing already. Do not compare. Do not fall into the trap of diminishing yourself, I am not good enough, the problem of lacking self esteem is not a problem at all, you are already in the ambience of what you are destined to do and what you are destined is to expose yourself and let your thoughts and wills eject right now. What do I want right now? Right now I want to live in a united world. I am united. Right now I want to be a writer, a singer, a professor, a guru, I want to join, be loved, be admired and right now you already are that. Stay with that thought. Repeat the thought. I want to be an author, I want to read a good book. Search a book , get it in your hands and read it. Sit down right your first poem. I want to be an astronaut. Go outside, see the sky, get a book that explains the star complexes. Do it now. Nothing is scientific in this world, forget the word science. Whoever sounds scientific will not resolve much, he will add to the confusion. Science has little meaning if not applied and attached in real life. To know the gravitational theory is one thing but to teach it to the other by building a barometer, flying a model airplane, observing the moon moving through a telescope, that is a true teaching through playing. Why don’t you play with your senses when learning? Then everything is easy and even when you have to struggle for your cause, then life has your own hardships but they are your hardships, not inflicted by somebody else. Then it is you acting. You rebelling, you revolting…
This is a conversation and whatever objections may arise to the reader, the writer is trying to address them beforehand. However, this conversation is an endless one, not because everything may be said and be objected as to the way we should live, this is not a teaching. This is a conversation as to how the writer has experienced joys, worries, depressions, anger, love and at some point realized that many people have gone through the same processes of life and if these are repeated processes experienced by many, then there must be some way out of them to freedom. Then it hit me that all that I am thinking all the others must be thinking and although I am bound by the thought that I am alone, all the others must have the same thought. What would be the way to freedom then? To communicate these thoughts, which in essence are your thoughts too. This conversation will go on to show where the line of communication leads, what a liberating ride it is and how we think, feel and act as one when being honest to each other and where that leads when fear , hesitation and oppression are shaken off both mentally and physically.
This conversation is about one existence and one life, it is about the revolution of the heart and the mind, it is also about the true role models who have gone unnoticed and will be here for anybody who wants to participate and contribute to follow the trails of the unheard opinion, the unheard story, the unheard obviousness of the meaning of existence. We start with one of the many anonymous voices, an Egyptian in UK talking about the incidents that unraveled lately in his own country. One small voice…of such great significance.
H Google και τα μουσεία του κόσμου αποκαλύπτουν το Art Project
Την Τρίτη 1/2 η Google έκανε τα αποκαλυπτήρια του Art Project , μίας μοναδικής συνεργασίας με ορισμένα από τα πλέον φημισμένα μουσεία τέχνης του κόσμου με σκοπό να δώσει τη δυνατότητα στον κόσμο να ανακαλύψει και να δει περισσότερα από χίλια έργα τέχνης στο διαδίκτυο με εξαιρετική λεπτομέρεια. Για τους τελευταίους 18 μήνες, η Google έχει εργαστεί σε 17 μουσεία τέχνης. Το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, το οποίο μπορεί κάποιος να εξερευνήσει στο www.googleartproject.com συμπεριλαμβάνει τη συγκέντρωση ορισμένων από τις εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες διασήμων έργων τέχνης, καθώς και την αντιπαραβολή περισσότερων από χιλίων άλλων εικόνων σε ένα σημείο. Επιπλέον, η εφαρμογή περιλαμβάνει τη δυνατότητα πανοραμικής περιήγησης σε συγκεκριμένες γκαλερί χρησιμοποιώντας την τεχνολογία Street View εσωτερικού χώρου. Με αυτό το μοναδικό πρόγραμμα, ο καθένας, οπουδήποτε και αν βρίσκεται, θα έχει τη δυνατότητα να μάθει για την ιστορία αλλά και τους καλλιτέχνες οι οποίοι βρίσκονται πίσω από ένα τεράστιο αριθμό έργων τέχνης με το κλικ ενός ποντικιού. Κάθε ένα από τα μουσεία έχουν συνεργαστεί εκτενώς με την Google παρέχοντας εμπειρογνωμοσύνη και καθοδήγηση σε κάθε βήμα του έργου, από την επιλογή των συλλογών που θα παρουσιαστούν έως την παροχή συμβουλών για την καλύτερη γωνία λήψης των φωτογραφιών αλλά και το είδος της πληροφορίας που θα συνοδεύει το έργο τέχνης. Το εύρος των έργων τέχνης που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα της Google είναι τεράστιο και περιλαμβάνει έργα από τη Γέννηση της Αφροδίτης του Botticelli έως και το No Woman, No Cry του Chris Ofili, τα μεταϊμπρεσιονιστικά έργα βυζαντινής εικονογραφίας του Cezanne, τις οροφές των Βερσαλλιών, ναούς της αρχαίας Αιγύπτου, τη συλλογή Whistlers αλλά και έργα του Rembrandt ανά την υφήλιο. Συνολικά, έχουν συμπεριληφθεί 486 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Προετοιμασία Ένα ειδικά σχεδιασμένο όχημα του Street View τράβηξε φωτογραφίες 360 μοιρών του εσωτερικού επιλεγμένων γκαλερί, οι οποίες στη συνέχεια ενώθηκαν, επιτρέποντας την αρμονική περιήγηση σε περισσότερα από 385 δωμάτια μέσα στα μουσεία. Το εσωτερικό των γκαλερί μπορεί επίσης να εξερευνηθεί από το Street View του Google Maps. Χαρακτηριστικό ιδιαίτερα υψηλής ανάλυσης στα έργα τέχνης: κάθε ένα από τα 17 μουσεία, επέλεξαν από ένα έργο για να φωτογραφηθεί σε εξαιρετική λεπτομέρεια με τη χρήση τεχνολογίας φωτογραφίας super high resolution ή «gigapixel». Κάθε τέτοια εικόνα περιέχει περίπου 7 δισ. pixels, επιτρέποντας στον θεατή να μελετήσει τις λεπτομέρειες της πινελιάς αλλά και την πατίνα πέρα από τις δυνατότητες του γυμνού οφθαλμού. Λεπτομέρειες που είναι δύσκολο να δει κανείς όπως το μικροσκοπικό χαρτί με τους λατινικού στίχους στο έργο του Hans Holbein του Νεότερου The Merchant Georg Gisze ή οι άνθρωποι πίσω από το δέντρο στο έργο του Ivanov The Apparition of Christ to the People. Επιπλέον, τα μουσεία παρείχαν φωτογραφίες για μία συλλογή η οποία περιλαμβάνει περισσότερα από 1.000 έργα τέχνης. Η ανάλυση αυτών των εικόνων, σε συνδυασμό με ένα ειδικά κατασκευασμένο zoom viewer, επιτρέπει στους λάτρεις των έργων τέχνης να ανακαλύψουν μικροσκοπικές πτυχές των έργων τις οποίες μπορεί να μην είχαν ποτέ δει από κοντά, όπως τους ανθρώπους στον ποταμό στο έργο του El Greco View of Toledo ή τις μεμονωμένες κουκίδες στο Grandcamp, Evening του Seurat.
Χθες ονειρεύτηκα ότι ανακάλυψα την τηλεμεταφορά. Αφού έκανα τα απαραίτητα τέστ στο εργαστήριο που είχα και είδα ότι είναι απόλυτα ασφαλές, το προώθησα σε μια διαφημηστική εταιρεία. Το επόμενο που θυμάμαι από το όνειρο ήταν ότι διάβαζα εφημερίδες, που είχαν πρωτοσέλιδα δηλώσεις των CEO των χρεωκοπημένων αεροπορικών εταιριών. Ήταν το πρώτο μπάμ που έγινε στην αγορά. Μετά βρέθηκα δολοφονημένος. Καλή φάση.
Σήμερα κοίταζα τη θάλασσα, στο βάθος της έβλεπα βουνά. Πως σκατά γίνεται αυτό? Αφού δεν έχει βουνά εκεί που κοιτάω, σκέφτηκα. Μαλάκα, τι γίνεται? Μετά από ένα λεπτό έσκασε η πιο απίστευτη μπόρα που έχω δει. Τελικά τα βουνά ήταν κύματα. Και αυτό καλή φάση.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πολλές φορές το μυαλό σε παρασύρει σε παρανοικές καταστάσεις, ιδέες και σκέψεις.
Γύρισα από το εστιατόριο στην παραλία. Ανεβαίνοντας το ανηφορικό δρομάκι, άκουσα φωνές από πίσω μου. Γύρισα και κοίταξα γιατί τόσες τσιριχτές φωνές? Ξαφνικά η μια από τις δυο σκιές σήκωσε κάτι σαν λοστό και κοπάνησε την μια σκιά. Έπεσε μπρούμυτα με τη μύτη στο πλακόστρωτο. Πάει...την τράβηξε (από τις φωνές, γκόμενα πρέπει να ήταν) συρτή με το κεφάλι να σκουπίζει το λασπουριό της πρωινής βροχής, ώσπου χάθηκε πίσω από την γωνία που έκανε το κτίριο.
Μήπως είναι και αυτό ένα από τα πολλά που περνάνε από το μυαλό μου όταν αφαιρούμαι?
Λοιπόν. Η Ελλάδα δεν θα ξεχρεώσει το ΔΝΤ και το δάνειο μέσα στο 2011. Όποιος το λέει αυτό είναι κατεστραμμένος και μάλλον είναι τρόμπας. Αυτό σκεφτόμουν την ώρα που άκουγα τα λόγια αυτά να φτερουγίζουν από το στόμα αυτού που μοιραζόμαστε τον ίδιο χώρο εστίασης και ύπνου.
- ''Η Ελλάδα έχει τόσα πετρέλαια στο Αιγαίο που θα πλουτίσουμε. Θα μοιράζονται 100ευρα σαν τις καραμέλες ούζου που σου προσφέρει η Aegean στις πτήσεις της, στον απλό κόσμο. Ποια Σαουδική Αραβία και μαλακίες? Ρε μαλάκα δεν έχεις διαβάσει liako.gr? Εεεε είσαι μαλάκας τότε.''
Πες μου τι να απαντήσω σε ένα τέτοιου εύρους μαλακισμένου και επίμονου εγκεφάλου που δεν καταλαβαίνει την διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Βρε παπάρα ολικής αλέσεως, διάβασε και καμιά είδηση από αλλού να δεις και τι γίνεται στον αληθινό κόσμο. Δεν έχω πρόβλημα να έχει ο καθένας τις απόψεις του αλλά του απαγορεύω να τις ξεστομίζει απερίσκεπτα και χωρίς απόδειξη. Δε τα καταλαβαίνω αυτά.
- ''Πόσο είναι το Γιούαν? Μήπως να τα κάνουμε γιούαν?''
Στα αρχίδια μου. Αφού θα πλουτίσεις μέσα στο 2011. Γιατί να ψάχνεσαι να σώσεις τα λεφτά της τράπεζας? Αντιφάσκεις ρε πούστη.... Πρώτα θα βάζεις μια τάξη στις σκέψεις σου και μετά θα τις ξεστομίζεις - οι σκέψεις δεν είναι χειροβομβίδες κρότου λάμψης . Το ξέρω είναι επιστήμη. Προσπάθησε όμως. Γαμώ τα χρόνια μου....
Μια συζήτηση στην Τουρκία με έναν Βόρειο ηπειρώτη (?) για τα πετρέλαια της Ελλάδας και το Κινέζικο νόμισμα....Τι κάνουμε εδώ?
Η Βόλτα
Μέτα από την καμένη συζήτηση λέω κάτσε να βγω για μια βόλτα, είχα συφιλιαστεί. Στρίβω στο φανάρι. Τι αντικρίζω? Μια σκουπιδιάρα να είναι σταματημένη με αλαρμ και οι δυο σκουπιδάρηδες να ξεθάβουν έναν τυπά κάτω από δεκάδες σακούλες. Τι άλλο? Πόσο ακόμα?Bill πες μου πόσο ακόμα θα αντέξουν τα μάτια μου να βλέπουν σκηνικά? Τελικά τον ξεθάψαν. Είχε στη μόυρη του σάλτσες ή τονοσαλάτες, δε κατάλαβα... το χειρότερο ήταν ότι ήταν κοστουμαρισμένος με γυαλιστερά παπούτσια, μάλλον για τσιγάρα θα βγήκε (έτσι κάνουν αυτοί εδώ, κοστούμι για να πάνε στο περίπτερο). Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όλος είχε γίνει σαν σκατά αλλά το παπούτσι πάλι καθρέφτης ήταν, πεντακάθαρο. Είναι λες και έχουν κάνει ειδική συμφωνία με τον Αλλάχ. Στην συνέχεια σηκώθηκε και έφυγε περπατώντας με ένα εκνευριστικό χαμόγελο, σαν μουνί καπέλο, αλλά περήφανος για το σκαρπίνι που άντεξε την δοκιμασία.
Εδώ θέλω τον αγαπημένο μου Τσίρο να δει το πραγματικό American Dream.
Ρε μαλάκες σοβαρευτείτε λίγο. Όταν γίνεται ατύχημα στον δρόμο και αντί να στουκάρεις σε κολώνα-μάντρα, στουκάρεις σε αγελάδα και γίνεται splaterιά μαζεύεις τα υπολείμματα από τον περιβάλλοντα χώρο. Δεν τ' αφήνεις να οξειδώνονται επ' αόριστον... Είναι κάτι παρόμοιο με αυτό που περιέγραψε ο ΜiKaPo:
Έχεις φασολάδα από χθες. Τη βγάζεις απ'το ψυγείο κ την βάζεις στο μάτι να τη ζεστάνεις. Αν την αφήσεις 5 λεπτά, είναι οκ. Αν την αφήσεις 10 λεπτά είναι πάλι οκ αλλά καίει (ω καίει δλδ). Αν την αφήσεις 15 λεπτά, αρχίζουν κ κολλάνε τα φασόλια στο μπάτο. Αν την αφήσεις μισή ώρα, τρώς φασολάδα τσιγαριστή-καπνιστή. Αν την αφήσεις...σκέτο...κ πάς για ύπνο, παίρνει φωτιά η κατσαρόλα. Είναι δλδ θέμα αντίληψης το πόσο θα καεί η φασολάδα...
Πραγματικά η βρώμα και η δυσωδία που αναβλύζει ένα 400 κιλών ψοφίμι, 11 ημερών νεκρό και χιλιοπατημένο από τα φορτηγά της εθνικής οδού είναι απερίγραπτη (δε περιγράφονται οι οσμές?). Αλλά τι να πεις? Εδώ είναι φυσιολογικό το να πετάς τα σκατά και ότι άλλο άχρηστο από την καθημερινότητά σου στη θάλασσα και να βγαίνεις στο μπαλκόνι και αντί να αγναντεύεις την θέα, να αγναντεύεις την χωματερή της πόλης (η οποία είναι 300 μέτρα από την κεντρική πλατεία-είσαι στο έλεος των ανέμων δηλαδή). Θεωρείται επίσης φυσιολογικό να πηγαίνεις το καλοκαίρι με το κορίτσι σου ρομαντική βόλτα στην προβλήτα και να βλέπεις να επιπλέει το σκατό που έχεσες μισή ώρα πριν όταν σε έπιασε κόψιμο από το βρωμοκεμπάπ που έφαγες από τον δρόμο...
- Μωρό μου κοίτα τι κουράδα σου έκανα
- Αχ αγάπη μου είναι πολύχρωμη, για μένα το έκανες αυτό? Τι γλυκός που είσαι....
Βγείτε στους δρόμους, κλείστε εθνικές οδούς, κάντε απεργίες. Μην είστε πρόβατα!! Πραγματικά στην πατρίδα βγαίνουμε και κλείνουμε δρόμους και πυρπολούμε μπατσικά για πολύ καμένους-ασήμαντους λόγους. Μην μπω στην διαδικασία να τους αναφέρω. Η κωλοθρησκεία και η πλύση εγκεφάλου μέσα από αυτήν καθώς και η κοινωνική αμορφωσιά μας κάνει σκλάβους (είναι και παγκόσμια μέρα κατά της δουλείας). Η αντίληψη για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας έχει πάει στο διάολο.
Τα λόγια είναι περιττά όταν μιλάμε για τους Thievery Corporation. Πραγματικά πιστεύω ότι είναι η μόνη μουσική που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Σε στέλνει σε άλλα μέρη, και είναι αληθινό ναρκωτικό.... Τους περιμένουμε και πάλι στην Αθήνα...με Vodka και χόρτο...
